اسانس دارچین

گیاه دارچین (Cinnamomum verum)

تیره: برگ بو (Lauraceae)

دارچین درختی است همیشه سبز از خانواده برگ بو و از منشاء سیلان و جنوب هند که ارتفاع آن به 7-5 متر می رسد. تمام قسمت های این گیاه معطر است. برگ های این گیاه بیضی شکل به رنگ سبز تیره و براق که به صورت متقابل بر ساقه مرکزی مرتب شده اند. پوست تنه درخت صاف به رنگ قهوه ای مایل به قرمز است. پوست این درخت حاوی اسانس است. از تمام قسمت های آن بوی مطبوعی به مشام می رسد. از برگ و شاخه های کوچک این درخت اسانس می گیرند و پوست شاخه های قطور را پس از کندن از درخت به صورت قطعات خشک لوله مانند و یا کوبیده در می آورند. دارچین دارای آمیدون، موسیلاژ، تانن، یک ماده رنگی، اگزالات کلسیم قند، سینامومین، اسانس و رزین است. ارزش تجاری اسانس دارچین به میزان سینامالدئید آن می باشد. جزء اصلی اسانس دارچین سینامالدئید و 18-5 درصد اوژنول می باشد و گزارش شده که سینامالدئید سبب اثر ضد اسپاسمی دارچین است. تحقیقات داروشناسی و سم شناسی خطر به خصوصی را برای مصرف دارچین در انسان نشان نمی دهد. دارچین دارای خواص درمانی ضد میکروب، آنتی اکسیدان، آنتی دیابت، ضد ویروس و ضد اسپاسم، ضد نفخ، افزایش دهنده تعریق بدن، گرم کننده و محرک رحم می باشد. اسانس دارچین خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی دارد که احتمالاٌ این آثار مربوط به محتوی ارتومتوکسی سینامالدئید است.